Een eigen weg kan openbaar worden

Een eigen weg kan na verloop van dertig jaar openbaar worden. Hierbij wordt gekeken of binnen deze dertig jaar gedurende ten minste een jaar duidelijk is aangegeven dat het een eigen weg betreft. Bij openbaarheid moet de eigenaar verkeer op zijn weg toelaten en mag hij de weg niet afsluiten.

Situatie

Bewoner A (hierna: A) kocht in 2007 een woning met een daaraan aangelegen weg. Vlak nadat hij deze woning had gekocht, plaatste hij op de weg witte stroken met de tekst “eigen weg” en twee borden “verboden te parkeren” en “verboden toegang”. A verzocht de gemeenteraad om de weg aan de openbaarheid te onttrekken. Dit betekent dat de gemeente de weg aanmerkt als een eigen weg. Dit verzoek heeft de gemeente afgewezen. De rechtbank gaf A ongelijk en A ging in beroep.

Juridisch kader

Een weg is openbaar als:

  1. 1. een weg gedurende meer dan dertig jaar voor iedereen toegankelijk is geweest;
  2. 2. de weg gedurende tien jaar voor de inwerkingtreding van de Wegenwet voor iedereen toegankelijk was en onderhouden werd door een overheidsorgaan;
  3. 3. de eigenaar aan de weg de bestemming van openbaar heeft gegeven.

In deze zaak ging het om de eerste mogelijkheid. Hierop geldt een uitzondering. Indien tijdens deze periode van dertig jaar niet gedurende minimaal een jaar de toegang tot die weg beperkt is geweest, dan is die weg openbaar in de zin van de Wegenwet. Dit betekent dat deze weg voor iedereen toegankelijk is. De toegang tot de weg kan bijvoorbeeld beperkt worden door het plaatsen van borden met de tekst: ‘eigen weg’ of ‘ particuliere weg’. De gemeenteraad kan een openbare weg die geen Rijksweg is aanmerken als een eigen weg.

Oordeel van de Afdeling

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State geeft bewoner A ongelijk. Volgens de Afdeling heeft de rechtbank terecht vastgesteld dat de toegang tot de weg gedurende dertig jaar nooit beperkt is geweest. Daarom is de weg openbaar. A had hier geen invloed op, de periode van dertig jaar vond plaats voordat hij eigenaar werd. Het feit dat de weg slechts opengesteld is voor wandelaars, fietsers en bestemmingsverkeer, maakt de weg niet een eigen weg. De weg is dan openbaar voor iedereen die niet onder het verbod valt.

De Afdeling weegt in deze zaak de belangen van A af tegenover de belangen van de buurvrouw. De buurvrouw gebruikt de weg om met de auto bij haar atelier te komen en haar familie gebruikt de weg om haar te bezoeken. Het is zeer moeilijk om het atelier via een andere weg te bereiken. Hiertegenover ondervindt A hinder door de kerende auto’s, de wandelaars, de fietsers en achtergelaten tuinafval. De Afdeling weegt het belang van de buurvrouw zwaarder en is van mening dat A op een andere manier tegen het overlast kan optreden.

Tip

Als een weg niet openbaar is, maar privé, plaats dan een bord met een “eigen weg” en “verboden toegang”. Ga bij aankoop van een perceel met een weg na of deze weg openbaar is, of door gebruik openbaar is geworden. Dit kan van invloed zijn op de waarde van het perceel.

Uitspraak

Afdeling Bestuursrechtspraak Raad van State 26 september 2018, ECLI:NL:RVS:2018:3132, m.nt. L.J.A. Damen.

Auteur: AenS Advocaten

T: 085 – 48 77 400
E: info@aens.nl